BLOG: Levi Kortekaas en Britta Zuidhoek gediplomeerd verenigingsscheidsrechter

‘Wauw, het einde van de opleiding alweer! Wat is het snel gegaan en wat ben ik trots op wat ik bereikt heb.

Iedere week stond ik aan de zijlijn te kijken bij de wedstrijden van mijn zoontje. De ene na de andere irritatie kwam boven als de scheidsrechter iets niet zag of, naar mijn mening, een verkeerde beslissing nam. ‘Wat een onkunde zeg’ dacht ik dan bij mijzelf, ze moeten eens gaan investeren in scheidsrechters. Niet alleen bij FC Lisse, maar vooral bij de tegenpartij 😉

Ja, ik was zo’n ouder die altijd commentaar had op de scheids maar die ook het liefst dat fluitje uit zijn hand trok en het zelf ging doen, wel zo eerlijk als je commentaar hebt.

Ik heb in januari 2024 een zware buikoperatie ondergaan maar had de coaches van mijn zoontje beloofd dat ik een keer een wedstrijd zou gaan fluiten als ik helemaal hersteld was. Ik ben vervolgens naar de scheidsrechters coördinatoren van FC Lisse gegaan en heb dit aangegeven. Die waren erg enthousiast en voordat ik het wist, had ik al een tenue, kaarten en een fluit in mijn handen. Ook de opleiding was al bijna in kannen en kruiken…..

Mijn allereerste wedstrijd floot ik op 6 april 2024, JO11-2 tegen Noordwijk JO11-2, een kampioenswedstrijd zelfs. Met gierende zenuwen had ik me in mijn tenue gehesen en liep ik op mijn nieuwe voetbalschoenen naar het veld.

Ik kan absoluut geen bal raken, mis voor open doel en daar liep ik dan in mijn apenpakje! Wat zouden mensen denken zeg, daar heb je haar, zij denkt dat wel eventjes te kunnen doen. Pffff wat een stress dit, wat doe ik mezelf aan!
Sander en Yolanda (scheidsrechterscommissie) hadden me op professionele wijze voorbereid met een mooi overzicht van de regels en me vooral op het hart gedrukt dat ik moest genieten en moest bedenken dat ieder begin moeilijk is. Een dikke shout-out naar hen, wat een lieve mensen en wat waardeer ik hun inzet voor de club, maar vooral ook als persoon. Ze staan altijd voor me klaar, hebben altijd een lief woordje voor me en nemen het voor me op waar nodig, ik ben echt van ze gaan houden! Ook mijn vader, die al ruim 25 jaar scheidrechter is, heeft mij een hart onder de riem gestoken. Hij vindt het erg leuk dat ik in zijn voetsporen treedt en na vrijwel iedere wedstrijd hebben we even contact en als het mogelijk is, hij woont in Gelderland, komt hij kijken. Ik leer veel van mijn vader en hij geeft veel tips vanuit zijn eigen ervaringen.

Terug naar die eerste wedstrijd, ik sta dus met gierende zenuwen op het veld en mijn conditie is, drie maanden na mijn operatie, niet op zijn best natuurlijk. Als ik het maar bij kan houden…. Ik hoop ook maar dat ik het goed doe en vooral, dat ze naar me luisteren en me respecteren. Lisse komt op voorsprong en het is al snel duidelijk dat Noordwijk geen partij is en FC Lisse kampioen zal worden. Het nadeel van scheidsrechter bij je eigen kind zijn, is dat ik niet meer kan schreeuwen hoe trots ik op hem ben. Maar, ik ben ik niet, als ik toch een manier vind dit wel te kunnen doen en op de momenten dat ik langs hem loop mompel ik ‘Wauw schat, ik ben echt trots op je, wat doe je het goed!’.

Nu, een jaar en toch minimaal 40 wedstrijden verder, sta ik heel anders op het veld. Mijn conditie, die is van een 2 naar een 9 gegaan en ik hou de meeste jongens van 18-19 jaar gewoon bij met mijn 42 jaar! Wanneer spelers aan mij vragen ‘Scheids, hoe lang nog?’ Is mijn eerste reactie ‘Hoezo, ben je moe?’ Dan komt er met een diepe zucht uit dat dit toch wel het geval is en antwoord ik steevast dat ze 2-3 keer zo jong zijn als ik en ik ook nog volop in mijn energie zit! Watjes zijn het af en toe, haha.

De eerste keer een ‘grote’ wedstrijd mogen fluiten was voor mij de Lisse JO15-1 tegen de jong ADO Den Haag dames. Waar ik dacht dat dit op een veldje achteraf gespeeld zou worden en me dus opgaf als scheidsrechter, werd het een wedstrijd op het hoofdveld, met een sokkel voor de bal, een commentator en veel ruchtbaarheid op de socials. Man, wat was ik zenuwachtig en onzeker!

Weer dat stemmetje dat het misschien teveel zou zijn, dat ik nog te kort scheidsrechter was en dat het een afgang zou zijn. Maar, daar waren zowel Sander als mijn vader weer die me de nodige moed inspraken en me van positieve feedback voorzagen. Mijn vader bleef speciaal voor deze wedstrijd langer in Lisse en stak me in de rust nog een extra hart onder de riem, waar zou ik zijn zonder mijn vader! Ik was bekaf na de wedstrijd en had direct weer doelen om mee aan de slag te gaan. Ik nam mij voor om mijn conditie nog meer op te gaan bouwen en mijn leerdoel werd dat ik vooral veel ‘op het spel’ wilde zitten en de regels beter wilde gaan toepassen. Ik wilde in een split second een beslissing kunnen nemen en dan ook nog graag de goede beslissing.

Deze leerdoelen ben ik nog serieuzer gaan nemen en een aantal wedstrijden daarna merkte ik dat bij een overtreding, als vanzelf, mijn hand naar mijn borstzak ging en ik in een vloeiende beweging een gele kaart de lucht in stak. Helemaal automatisch en wat was ik trots op mezelf, dat is vooruitgang!

Eigenlijk is het een heel groot bezit wanneer een scheidsrechter kritisch naar zichzelf kan kijken, ik zal nooit in het veld staan als ‘de Almachtige’ en de ‘Alles wetende’, ik zal altijd kritisch naar mezelf blijven kijken en mezelf altijd afvragen of ik daadwerkelijk de juiste beslissingen heb genomen. Dat is mij veel waard.

De voorbereiding op een wedstrijd neem ik ook erg serieus. Ik wil weten wie er met mij op het veld staan, wat er te halen of te verliezen valt, en wat de exacte regels zijn voor die leeftijdscategorie. Ik ben minimaal een uur voor de aftrap op de club en neem met Sander nog even alles door. Hij probeert altijd langs de zijlijn te staan en wanneer dit niet mogelijk is een andere ‘ervaringsdeskundige’ te regelen voor mij. Maar hij geeft me ook het vertrouwen dat wanneer er even niemand beschikbaar is, ik het zelf kan!

Ook mijn man en zoontje zijn nauw betrokken bij mijn activiteiten. Ze staan vrijwel altijd langs de zijlijn en zijn super trots op me. Ik praat het hele weekend nog na over de wedstrijden en ze horen het allemaal aan en geven hun mening erover. Laatst moest ik om 10:00 de Ajax jeugd fluiten en om 13:00 weer op het veld bij FC Lisse staan. Mijn zoontje hoefde niet te voetballen en de mannen hebben mij van 8:10 uur tot 16:10 uur gevolgd en aangemoedigd! Ik ben zo blij dat zij me steunen en achter mij staan, ik hoor vaak zat dat dit anders is dus ik prijs mezelf gelukkig!

Als ik mijn belangrijkste krachten als scheidsrechter moet benoemen, denk ik dat dit mijn humor, mijn gedrevenheid en mijn leergierigheid zijn. Ik probeer de wedstrijd zo leuk mogelijk te maken voor alle partijen en geef tijdens de wedstrijd ook complimenten aan spelers en maak een geintje met ze. Ik ben van mening dat dit zorgt voor wederzijds respect en positiviteit tijdens de wedstrijd. Ik wil de beste scheidsrechter worden en ben hierin erg gedreven. Ik doe mijn best om fit te blijven door minimaal 4 keer per week te sporten, gezond te eten en me voor te bereiden op de wedstrijden. Vrijwel iedere dag staat er voetbal aan op tv en bekijk ik met grote leergierigheid hoe mijn collega’s het doen. Ook probeer ik bij de club langs de lijnen te staan om inspiratie op te doen, maar als ik zelf moet fluiten, is dat lastiger. Ik wil alle ins en outs kennen en weet de weg te vinden naar degene die mij dit kunnen vertellen.

In eerste instantie zou ik direct doorgaan voor SO3 maar praktisch gezien, een man die niet ieder weekend thuis is en een kind van 11, is het handiger dit een seizoen op te schuiven. Eerst op de club uren maken en ervaring opdoen, ook met senioren, en dan de overstap maken. Ik kan eigenlijk niet wachten, maar soms moet je even naar de omstandigheden kijken en niet alleen voor jezelf kiezen.

Ik heb nog nooit iets met zoveel passie gedaan als scheidsrechter zijn en ik denk echt dat dit ‘het’ is voor mij!

De spanning voor de wedstrijd, het in goede banen leiden van de wedstrijd en alles eromheen, het is een enorm mooi vak en ik weet zeker dat ik dit nog vele jaren zal doen!

Op naar mooie wedstrijden!

Britta Zuidhoek’

Namens FC Lisse, gefeliciteerd Britta en Levi. En Britta, wat een gepassioneerd verhaal. Dank je wel daarvoor!